diumenge, 12 d’agost del 2012

Bet she´s not your girlfriend


Este verano he cumplido 39 años.
No me preocupa la cifra, siempre me ha parecido peor no poder cumplirlos.
Como siempre, no asocio la imagen que el espejo refleja con mi edad. He mantenido conversaciones sobre este tema con algunas personas, más o menos íntimas, y todos tenemos opiniones parecidas: invariablemente, nos sentimos, encontramos y vemos más jóvenes. Ciertamente tenemos más patas de gallo, nos cansamos más, tenemos algún dolorcillo que otro que procuramos cuidar pero nos sentimos personas jóvenes (porque lo somos)...
A mí la treintena me ha sentado bien; echaré de menos esta década aunque tengo todo un año para despedirla como se merece....Creo que en los treinta he llegado definitivamente a ser quién soy. Tengo muy claros mis defectos y mis virtudes y a pesar de esta incertidumbre que se cierne sobre todos nosotros, hay algunas cosas que quiero tener en mi Futuro. Pero parte del proceso de madurar también supone tomar ciertas decisiones....y yo he decidido, ya que la Vida parece haber tomado esta decisión por mí, dejar de buscar pareja.
He buscado durante años...el resultado siempre ha sido desastroso: nunca he sido lo suficientemente interesante o atractiva o quiénsabequé para el hombre por el que he bebido los vientos...en esto no me diferencio demasiado de la mayor parte de la Humanidad que busca sin encontrar pero yo estoy un poco cansada y decepcionada. Me he cansado de exponerme, arriesgarme y ver machacadas mis ilusiones...no en demasiadas ocasiones pero sí suficientes para afrontar cada nuevo interés con más precaución que el anterior....a lo largo de mi vida he tenido varios intereses románticos pero me he enamorado de verdad (de verdad) tres veces; la última vez estaba segura de que había encontrado a quien estaba esperando y de nuevo me equivoqué....tengo cicatrices que no podré borrar nunca y preguntas cuyas respuestas nadie podrá darme y me parece que ha llegado el momento de poner por delante el instinto de supervivencia porque cuanto más mayor te haces más difícil es recuperarte....




Así pues, dejo de buscar, pero eso no quiere decir que me niegue a dejarme encontrar
A partir de ahora, que vengan a buscarme.

Y sí, suena egoísta, cómodo y hasta pretencioso...pero quien busca pareja parece que tiene que estar siempre cumpliendo expectativas o requisitos que por lo visto y para el "público" en general yo nunca he reunido así que he decidido cumplir sólo las que tengo para mí...y voy a hacer lo que nunca he hecho: seré exigente, como otros lo han sido antes...y si en el camino alguien descubre algo que para los demás ha pasado desapercibido, pues vale, y si no, no pasa nada.....

5 comentaris:

Jose Angel ha dit...

Ufff vaya post... En mi opinión cuando más ímpetu tenemos en buscar pareja menos probabilidades de éxito tendremos o más probabilidades de equivocarnos tendremos. Cuando la impaciencia de buscar pareja desaparece de nosotros, creo que existe una conducta (no me refiero al pasotismo ni el nihilismo) que nos hace, de forma inconsciente, que esa persona especial aparezca en nuestra vida sin apenas dárnos cuenta. No sé, todo es muy complicado, pero me alegro sobre todo de tu última frase "..y si no, no pasa nada..." a la que yo habría añadido justo después de los puntos suspensivos "pues vaya un pijo".

Monique LaMer ha dit...

Qué ganas tengo de que sea viernes para hablar de esto...acho.
Bss

Speaker ha dit...

Mostrar-se exigent (que no vol dir ser melindrosa, estar a la defensiva ni torcar-se-la amb un confeti) crec que és molt positiu; és una manera de fer-se valdre, i això per als altres (els potencials pretendents), és una característica que resulta molt atractiva d'una persona.

Com lo meu són els refranys, només et puc dir que «Cada cassoleta té la seua tapadoreta». :)

Per molts anys!

Monique LaMer ha dit...

Moltes gràcies, Josep Lluís, m´ho apunte!!

Henri ha dit...

Wao. He encontrado tu blog por accidente, y me encanta. Me encanta como escribes y sobre lo que escribes, desearía saber hablar/leer catalán para poder leer todos los posts cómodamente. Feliz Cumpleaños aunque un poco atrasado.